Στη διάρκεια του περάσματος της Γοτθικής γραμμής του 1944, είναι γνωστό πως μια ομάδα κομάντο από την Βέρμαχτ βρέθηκε στην έπαυλη για κάποιο διάστημα. Τα γερμανικά στρατεύματα την άφησαν πάνω στην ώρα όταν οι Άγγλοι πλησίαζαν στην κατάκτηση της Σεζένας, τον Οκτώβρη του 1944. Εκείνους τους μήνες υπήρξε βίαια βομβαρδισμένη από τα Βρετανικά αεροπλάνα. Πέρα από τα εμφανή ίχνη των εκρήξεων στην ανατολική του πρόσοψη, το κτήριο υποβλήθηκε σε ανατινάξεις όλων του των σκεπών. Στην μεταπολεμική περίοδο αυτές θα ανακαινίζονταν, αλλά το υπόλοιπο κτήριο θα παρέμενε ημικατεστραμμένο.

Ένας μεγάλος τοίχος από τούβλα, καλοδιατηρημένος
ακόμα στην ίδια πλευρά, συνεισφέρει στην διατήρηση μιας ευρύχωρης ταράτσας με πανοραμική θέα.

Ολόγυρα απλώνεται το μεγάλο πάρκο με πολυάριθμα
μνημειώδη φυτά που έχουν αντισταθεί ακόμα και στο πέρασμα από το πολεμικό μέτωπο: αποτελείται κυρίως από λιβανέζικους κέδρους, κυπαρίσσια και σπιτικά πεύκα. Το πάρκο απλώνεται σχεδόν ενιαία ευθεία στις κορυφές των λόφων με μαγευτική θέα προς τον Νότο, στην
πεδιάδα του Σάβιο στα 140 μέτρα από το επίπεδο της θάλασσας. Ακόμα κι εδώ, η θέα ενισχύεται από το εξαιρετικό έργο των θεμελίων από τούβλα που σου προκαλεί δέος πραγματοποιημένα με αψίδες ενσωματωμένες στον τοίχο.

Στο κέντρο του πάρκου βρίσκονται επίσης μια
πηγή περίοπτη για την ομορφιά της, μονολιθική, με λευκό χαλίκι, και μια μικρή έπαυλη κυνηγιού με δύο ορόφους.

Στα ανατολικά υπάρχει το αγρόκτημα της έπαυλης,
το οποίο απλώνεται σε μια επιφάνεια άνω των 3,5 εκταρίων.

Στο παρελθόν το αγρόκτημα αποτελούνταν από
3 τύπους καλλιέργειας: ελιές, αμπέλια και έναν δενδρόκηπο ροδακίνων και βερυκόκων.

Εώς και σήμερα υπάρχει διατηρημένος και περιποιημένος
ο ελαιώνας, ενώ δυστυχώς το αμπέλι και ο δενδρόκηπος έχουν εγκαταληφθεί από καιρό και άρα τα φυτά έχουν γίνει άγρια.